PLAN over Marijn Graven
We hebben Marijn leren kennen als een ambitieuze maker die overloopt van de plannen en ideeën. Ze studeerde in juni 2017 af met haar 4e afstudeervoorstelling. De voorstellingen hebben een belangrijk gemeenschappelijk kenmerk: Ze combineren persoonlijk –en privémateriaal van de acteurs met toneelrepertoire of wereldliteratuur. Een van haar afstudeervoorstellingen maakte ze bij HZT en Festival Cement: De Elyzeesche Velden, een gelukzalig oord, naar A Streetcar Named Desire waarin de zussen Bosmans de zussen Dubois speelden.
We zien Marijn zoeken en werken met acteurs die steeds werkelijk iets meemaken en transformeren gedurende hun proces. Ze leert haar spelers om direct in contact te zijn met publiek. Ze vraagt een groot commitment van de mensen met wie ze werkt. Iedereen moet met de billen bloot. Daar maakt Marijn steeds op charismatische wijze de veilige omstandigheden voor. Iedereen die met haar werkt, geeft het uiterste. Ook voor publiek is vrijblijvend toeschouwen vanaf een tribune er niet bij, maar de omstandigheden zijn uitnodigend en veilig met het klassieke narratief als houvast.
Het eerste werk dat ik zag van Marijn was Antihelden, in haar vierde jaar Regie Opleiding. Een gevecht waarin twee acteurs avond aan avond in een arena bleven improviseren op hun destructieve relatie met elkaar met als enige houvast en uitweg een tekst van Stephen MacDonald om in te zetten. Een gevaarlijke re-enactment tot bloedens toe. Zo echt, dat het pijn deed aan mijn ogen, te actueel en te persoonlijk misschien, maar hier gebeurde iets belangrijks en onontkoombaars. Er stond iets op het spel. Ik zat daarbij als toeschouwer van dit geweld. Of ik nu wilde of niet, ik werd partij in dit gevecht en het herinnerde me tegelijkertijd aan alle gevechten die ik ooit zag of meemaakte.”
Leonie Clement, artistiek leider Festival Cement
Reacties op het werk van Marijn Graven
“Op drie plekken verspreid achter het publiek staan drie musici die op elektrische gitaren en staande bas de voorstelling voorzien van een fraaie soundtrack. Het spel van de Vlaamse zussen Bosmans, maar ook dat van Victor IJdens is een lust voor het oog. Het is vooral bewonderenswaardig dat de spelers vrijwel de hele voorstelling zittend tussen het publiek spelen wat gepaard gaat met prachtige regievondsten.”
Jos Schuring over De Elyzeesche velden, een gelukzalig oord in Scènes
