Marijn Graven

Marijn Graven

Marijn Graven (1984) studeerde in 2017 af aan de Regie Opleiding van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten. Er gingen een studie Theaterwetenschap, wat marketingbanen in het theaterveld en twee jaar aan deeltijd acteursopleiding aan vooraf voordat ze besefte dat haar hart bij de regie ligt. Ze is steeds op zoek naar hoe ze haar eigen realiteit en die van de specifieke acteurs die ze kiest, kan koppelen aan toneelrepertoire of wereldliteratuur, theatraliteit en spiritualiteit. Want ook yoga en meditatie nemen een rol in, in haar leven en werk. Voor haar passen al deze bronnen als vanzelfsprekend bij haar werk in het theater. Via verschillende vormen zoekt ze naar collectieve verbinding en manieren om de positie van het publiek meer deelnemend dan beschouwend te laten zijn.

Marijn maakte in 2017 de Elyzeesche velden, een gelukzalig oord, een coproductie van Festival Cement / Het Zuidelijk Toneel en won in datzelfde jaar de André Veltkamp Beurs en de AHK Eindwerkprijs met de collectief gemaakte afstudeervoorstelling de Louteringsberg. In 2018 maakte Marijn de Cement Productie Narziss I Hildegard I Goldmund, een coproductie met Het Zuidelijk Toneel. Bij Frascati maakte ze de voorstellingen Nachtwerk in 2017 en najaar 2018 Prospero e Miranda.
In maart 2019, tijdens Festival Cement, ging LO LIE TAA in première. Een solo, waarin het perspectief van het kind centraal staat, dat zich mateloos aangetrokken voelt tot de verboden wereld van volwassenen.
Voor het najaar 2019 staat bij Frascati een bewerking van August Strindbergs Naar Damascus op het programma.

PLAN over Marijn Graven

We hebben Marijn leren kennen afgelopen najaar als een ambitieuze maker die overloopt van de plannen en ideeën. Ze studeerde afgelopen juni af met haar 4e afstudeervoorstelling. De voorstellingen hebben een belangrijk gemeenschappelijk kenmerk: Ze combineren persoonlijk –en privémateriaal van de acteurs met toneelrepertoire of wereldliteratuur. Een van haar afstudeervoorstellingen maakte ze bij HZT en Festival Cement: De Elyzeesche Velden, een gelukzalig oord, waarin de zussen Bosmans de zussen Dubois speelden.

Marijn toonde zich in onze samenwerking een degelijk en ambachtelijk regisseur. Helder, strak en open. Ze is een echte voorstellingsleider, baas over het proces en gewend een team aan te sturen. Ze is zeer secuur en put uit een rijke bron aan literatuur, repertoire, beeldende kunst, symboliek en uit een spirituele invalshoek, gevoed door haar eigen ervaringen met yoga, meditatie en dans. Ze is een echte maker en richt een open proces in waar nog tot op het laatst ruimte is voor radicale veranderingen.

Op termijn wil Marijn graag werk maken voor de grote zaal en heeft ze de wens een groot gezelschap te leiden. Deze uitgesproken ambitie richting grote zaal gecombineerd met haar interesse in en kennis van repertoire, waaraan ze nu al een geheel eigen kleur toevoegt, zie je niet heel vaak. Dat willen we koesteren.

Leonie Clement, artistiek leider Festival Cement

Reacties op het werk van Marijn Graven

“Op drie plekken verspreid achter het publiek staan drie musici die op elektrische gitaren en staande bas de voorstelling voorzien van een fraaie soundtrack. Het spel van de Vlaamse zussen Bosmans, maar ook dat van Victor IJdens is een lust voor het oog. Het is vooral bewonderenswaardig dat de spelers vrijwel de hele voorstelling zittend tussen het publiek spelen wat gepaard gaat met prachtige regievondsten.”

Jos Schuring over De Elyzeesche velden, een gelukzalig oord in Scènes